Ból dolnego odcinka kręgosłupa jest istotny problemem społecznym powiązanym z wysokim wskaźnikiem absencji w pracy i niepełnosprawnością. W przybliżeniu 39% populacji cierpi na ból dolnego odcinka kręgosłupa w pewnym okresie swojego życia. Literatura dostarcza wiele możliwości leczenia bólu dolnego odcinka kręgosłupa, które różnią się w zależności od czasu trwania objawów i klasyfikacji tego schorzenia. Są to zabiegi lecznicze w zakresie od programu edukacyjnego do terapii poznawczo-behawioralnej, leków, środków elektrofizykalnych, terapii manualnej (np. mobilizacja/manipulacja stawów, uwalnianie powięzi), główne ćwiczenia i specyficzne ćwiczenia stabilizujące kręgosłup i inne.
Nowe sposoby leczenia jak Kinesio Taping są bardzo popularne szczególnie u osób aktywnych i sportowców, i z bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Ta metoda została stworzona w Japonii przez Kenso Kase w latach 70-tych. Technika używa elastycznych taśm, które są bardzo cienkie i bardziej elastyczne niż konwencjonalne bandaż i aplikowane na skórę pacjenta. Taśma może być rozciągliwa do 140% oryginalnej długości, umożliwiając zmniejszenie mechanicznego ograniczenia ruchu.
W trakcie badania terapeuta decyduje, jaką techniką i w jakim stopni trakcji zaaplikować taśmę, aby wywołać mniejsze lub większe napięcie skóry. Zgodnie z wynalazcami, trakcja podnosi naskórek zwiększając ciśnienie mechanoraceptorów pod skórą, a co za tym idzie, zmniejszenie bodźców bólowych. Twórca Kinesio Tapingu utrzymuje, że taśmy są w stanie poprawić krążenie krwi i limfy, zredukować ból, odpowiednio ustawić stawy i zredukować napięcie mięśni. Dodatkowo używanie Kinesio Tapingu jest w stanie zmienić wzór rekrutacji włókien mięśniowych. W przypadku tego ostatniego, Kinesio Taping wpływa na aktywację mięśni przykręgosłupowych w odpowiedzi na ból, tj. użycie taśm hamuje tę nadmierną aktywność, a więc umożliwia większy zakres ruchu, lepszą funkcjonalność i redukcję intensywności bólu.
Badania pokazują, że pacjenci z bólami dolnego odcinka kręgosłupa, u których do konwencjonalnych metod fizjoterapii dodana jest aplikacja Kinesiology Taping, odczuwają większą redukcję poziomu intensywności bólu, lepsze ogólne efekty leczenia i na wyższym poziomie odczuwaną jakość życia.
Taśma typu Kinesiology Tape jest wodoodporna, umożliwia więc swobodne mycie okolicy objętej aplikacją, a nawet swobodne korzystanie z pływalni. Możliwe jest również wykonywanie niektórych zabiegów fizykoterapii na miejsce objęte aplikacją bez konieczności jej odklejania (okłady cieplne, magnetoterapia, hydroterapia, krioterapia, masaż ręczny). Korzystanie z Kinesiology Tape jest łatwe, wymaga jednak przestrzegania kilku zasad, zwłaszcza, gdy planowana jest aplikacja kilkudniowa. Mowa tu o odpowiednim przygotowaniu skóry oraz taśmy przed jej naklejeniem. Taśmę należy przyciąć ostrymi nożyczkami zaokrąglając jej rogi, co korzystnie wpłynie na trwałość aplikacji poprzez zmniejszenie kolidowania rogów taśmy z odzieżą.
Plastrowanie można wykonywać w celu diagnostycznym lub terapeutycznym. Terapeuta określa z jaką czynnością ruchową pacjent ma problem, czy i w jakim zakresie jest ta czynność ograniczona lub bolesna. Taśma czasowo zastępuje daną strukturę narządu ruchu (mięsień, więzadło) i w wypadku zmniejszenia dolegliwości bólowych zgłaszanych przez pacjenta pozwala sądzić, że struktura ta jest ogniwem łańcucha patologii.
W przypadku niestabilności, aplikacja koryguje niefizjologiczne ustawienie stawu, wspomagając tym samym funkcję więzadeł i zawsze łączy się z ćwiczeniami ogólnymi i specyficznymi mięśni stabilizujących dolny odcinek kręgosłupa.
Przesunięcie tkanek za pomocą plastra w kierunku zmniejszającym bolesność poprawia zaburzoną wcześniej funkcję dzięki uzyskaniu rozluźnienia i uwolnienia tzw. punktów spustowych, czyli nadwrażliwych obszarów wokół brzuśca mięśniowego lub powięzi mięśnia.
Podsumowując, metoda Kinesio Taping jest bardzo skuteczna w walce z bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Należy jednak zauważyć, że technika ta jest elementem wspomagającym terapię i dla lepszej skuteczności powinna zostać połączona z fizjoterapią standardową, tj. terapią manualną, ćwiczeniami ogólnymi i specyficznymi oraz fizykoterapią.