Skolioza czyli boczne skrzywienie kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej może wyrażać się w postaci jednołukowej w kształcie litery C ,bądź dwułukowej w kształcie litery S. Przyczyny powstania są nie do końca poznane.
Najczęściej jednak pod terminem skolioza mówimy o patologii idiopatycznej, genetycznie uwarunkowanej. Deformacje mogą być również spowodowane urazem wrodzonym, defektem kostnym, zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi, zaburzeniami napięcia mięśni przykregosłupowych wynikające np. z nawyków.
Zmiany zazwyczaj rozwijają się w odcinku piersiowym kręgosłupa lub w części środkowej, pomiędzy kręgosłupem piersiowy, a lędźwiowym.→ rysunek nr 1
O skoliozie mówimy wówczas gdy zniekształcenie wynosi ponad 10 stopni w płaszczyźnie czołowej.
Zasadnicze znaczenie dla efektywnego leczenia ma wczesne rozpoznanie.
Najczęściej skoliozę rozpoznają rodzice zauważając asymetrie postawy ciała dziecka lub podczas badań przesiewowych.
Wykonanie zdjęcia radiologicznego pozwala na potwierdzenie rozpoznania oraz zmierzenie krzywizny kręgosłupa poprzez wyznaczenie tak zwanego kąta Cobba.
Zdjęcie RTG daje również możliwość oceny dojrzałości kostnej.
Terapia osteopatyczna może być wprowadzona na każdym etapie rozwoju patologii i procesu rehabilitacji.
Celem zabiegów osteopatycznych jest zmniejszenia napięcia mięśniowego po stronie wklęsłej, zmniejszenie restrykcji spowodowanych zaburzeniami powięziowymi.
Terapia opiera się na wykorzystaniu technik Jonesa, energii mięśniowej, powięziowych czy mobilizacji i manipulacji.
Istotnymi możliwościami jakie daje osteopatia w leczeniu skolioz jest odblokowanie i wprowadzenie prawidłowej ruchomości w stawach i tkankach miękkich co powoduje zwiększenie efektu rehabilitacji.
U osób dorosłych i młodzieży celem likwidacji zaburzeń funkcjonalnych znaczenie odgrywają ostęopatyczne techniki manipulacyjne, które w znacznym stopniu podnoszą skuteczność leczenia.→ rysunek 2
Ruch stawowy niezbędny do osiągnięcia pozycji korekcyjnej często jest niemożliwy z powodu blokad stawowych wynikających z długotrwałej pozycji patologicznej.
Usunięcie ograniczeń stawowych technikami osteopatycznymi umożliwi ułatwienie ruchu i utrzymanie pozycji korekcyjnej.
Istotne znaczenie w przypadku skolioz o dużym kącie krzywizny ma ruchomość klatki piersiowej i często występujące dolegliwości bólowe ze strony stawów żebrowo- poprzecznych. Nieprawidłowa ruchomość klatki piersiowej powoduje spłycenie oddechu i nieprawidłową wentylacje płuc. Zastosowanie leczenia osteopatycznego skutecznie pozwala przywrócić prawidłową biomechanikę oddychania i zmniejszenie dolegliwości bólowych.
Program terapii pacjentów z deformacjami kręgosłupa o charakterze skoliotycznym powinien być indywidualnie dopasowany. Zabiegi ostęopatyczne wraz z zabiegami rehabilitacyjnymi i zaopatrzeniem ortopedycznym powinny stanowić integralną formę leczenia.
Długoterminowe i kompleksowe leczenie trwające do zakończenia pełnego wzrosty kostnego daje możliwość uzyskania maksymalnie najlepszych efektów, nie rzadko ochraniając przed interwencją chirurgiczną.