Opis przeprowadzenia zabiegu
Artroskopię stawu kolanowego wykonuje się w polu niedokrwionym uzyskanym przez założenie opaski uciskowej na udo.
Zabieg polega na wprowadzeniu do stawu kamery i narzędzi chirurgicznych z niewielkich ran skórnych ok 0.5 cm dł. Najczęściej wykonuje się dwa do trzech dostępów do stawu. W trakcie artroskopii staw wypełniany jest sterylnym płynem pod zwiększonym ciśnieniem. Materiał biologiczny wykorzystywany do odtworzenia zerwanego ścięgna pobieramy z osobnego cięcia skórnego długości ok. 5 cm. Jeśli do rekonstrukcji więzadła używamy ścięgien mięśni smukłego i półścięgnistego cięcie skóry znajduje się na przednio-wewnętrznej powierzchni stawu kolanowego na wysokości guzowatości kości piszczelowej. W przypadku pobrania do przeszczepu więzadła rzepki rana znajduje się na przedniej powierzchni stawu na wysokości więzadła rzepki obejmując dolną 1/3 rzepki i guzowatość kości piszczelowej.
W trakcie operacji może zaistnieć konieczność rozszerzenia zakresu zabiegu i wykonania szerokiego dostępu skórnego do uwidocznienia całego stawu.
Przebieg zabiegu obserwujemy na monitorze, lekarz operujący może na bieżąco tłumaczyć pacjentowi etapy operacji.
Wykonanie operacji nie gwarantuje ustąpienia dotychczasowych dolegliwości. Ostateczny efekt po leczeniu jest ściśle powiązany z przestrzeganiem zaleceń lekarskich i wykonaniem pełnego cyklu zabiegów rehabilitacyjnych indywidualnie dostosowanych dla każdego pacjenta.
Działania uboczne i powikłania
Przeprowadzenie każdej interwencji lekarskiej może wiązać się z wystąpieniem skutków ubocznych oraz działań niepożądanych.
Użycie własnych tkanek do rekonstrukcji więzadła krzyżowego zmniejsza ryzyko odrzucenia przeszczepu, ale nie gwarantuje jego prawidłowego wgojenia w tkankę kostną stawu kolanowego.
Po zabiegu może dojść do wzrostu temperatury ciała, do podwyższenia temperatury operowanego stawu kolanowego, zaczerwienienia skóry stawu i okolicy ran pooperacyjnych oraz rozejścia / przedłużenia gojenia / rany pooperacyjnej. Występują krwiaki / zasinienia skóry z miejscową bolesnością / w miejscu pobrania ścięgien do przeszczepu.
Najczęściej spotykanym powikłaniem jest utrzymujący się kilka tygodni ( czasem nawet do 6 tygodni) obrzęk stawu utrudniający rehabilitację. Kolejnym w częstości występowania jest obrzęk całej kończyny związany z zastojem w krążeniu żylnym oraz limfatycznym z możliwością wystąpienia zapalenia żył z ich zakrzepicą co wymaga wielotygodniowego leczenia i ogranicza efektywność rehabilitacji. Niekiedy dochodzi do wytworzenia grubej blizny w miejscu wykonanych dostępów chirurgicznych i mogą się pojawiać w tej okolicy dolegliwości bólowe i zaburzenia czucia. Rzadko w trakcie zabiegu może dojść do złamania kości udowej, piszczelowej bądź złamania wszczepów. Do bardzo rzadkich powikłań należy uszkodzenie naczyń lub nerwów operowanej kończyny oraz zakażenie stawu.
Powikłania późne – zmiany bliznowate i zwłóknienie w obrębie błony maziowej i ciała Hoffy dające ograniczenie ruchomości i dolegliwości bólowe stawu. Narastanie zmian zwyrodnieniowych związanych z chorobą pierwotną będącą przyczyną wykonanej operacji. Istnieje możliwość niewgojenia przeszczepu lub reakcji uczuleniowej na zastosowane implanty co skutkuje nawrotem niestabilności. Możliwość ponownego uszkodzenia urazowego zrekonstruowanego więzadła większa niż w przypadku więzadła własnego.
Ryzyko wystąpienia powikłań wielokrotnie wzrasta w przypadku wyniszczenia lub otyłości.
Leczenie alternatywne
Farmakoterapia: leki przeciwbólowe i przeciwzapalne podawane w formie ogólnej / tabletki, czopki, iniekcje domięśniowe/ lub miejscowo w postaci maści i żelów z możliwością wspomagania fizykoterapią jonoforeza i jonoforeza oraz iniekcji dostawowych.
Rehabilitacja medyczna: kinezyterapia, fizykoterapia przeciwbólowa i przeciwzapalna.
Stosowanie stabilizatorów stawu kolanowego.