Specjalizujemy się w leczeniu schorzeń narządu ruchu w oparciu o techniki mikroinwazyjne oraz zastosowanie najnowocześniejszych implantów. W zabiegach operacyjnych wykorzystujemy najnowszy sprzęt artroskopowy amerykańskiej firmy Stryker.
Do zabiegu pacjent otrzymuje bezpieczne znieczulenie podczas, którego zachowuje pełną świadomość pomimo braku odczuwania bólu. Ten typ znieczulenia szczególnie jest zalecany u chorych z obciążeniami naczyniowo-sercowymi lub przeciwskazaniami do ogólnego znieczulenia.
Zabieg chirurgiczny polega na wykonaniu 2-3 nacięć na skórze aby wprowadzić kamerę, narzędzia oraz dren do przepłukiwania miejsca operacji. Po zabiegu praktycznie nie widać śladów na skórze, a pacjent bardzo wcześnie powraca do aktywnego trybu życia. Dzięki krótkiemu pobytowi w szpitalu pacjenci unikają ryzyka związanego z wystąpieniem zakażeń szpitalnych, stresu związanego z hospitalizacją oraz nieobecnością w pracy.
W naszej klinice dodatkowym atutem są konkurencyjne ceny zabiegów, komfortowe warunki pobytu w szpitalu oraz możliwość przeprowadzenia operacji także w weekendy.
Artroskopowe leczenie uszkodzenia łąkotek stawu kolanowego
Z wiekiem spada ilość komórek w strukturze łąkotek oraz zmniejsza się ich unaczynienie a wzrasta zawartość włókien kolagenowych, co powoduje większą podatność na uszkodzenia i zużywanie. Uszkodzenia łąkotek zdarzają się często i wymagają leczenia ortopedycznego. Urazy łąkotek i urazy kolana najczęściej dotyczą ludzi młodych, uprawiających sport. Inną grupę pacjentów stanowią osoby starsze, u których dochodzi do niszczenia łąkotek z powodu procesów zwyrodnieniowych. Uszkodzona łąkotka działa niepoprawnie i powoduje ból w kolanie oraz prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia struktur chrząstki stawowej
Do przyczyn uszkodzenia łąkotek zaliczamy:
- silne urazy zgięciowo-skrętne stawu kolanowego (podczas uprawiania sportu zwłaszcza piłki nożnej, jazdy na nartach),
- przeciążenia (sport lub długie wymuszone pozycje: klęczenie, kucanie),
- zmiany zwyrodnieniowe,
- torbiele wewnątrz stawu,
- zaburzenia struktury łąkotek.
Typowe objawy uszkodzenia łąkotki to:
- nagły, ostry ból kolana, później nasilający się podczas chodzenia i klękania,
- słyszalny trzask w kolanie,
- obrzęk kolana,
- nadmierne ocieplenie,
- trudności z poruszaniem się,
- uczucie blokowania lub usztywnienia kolana,
- uciekanie kolana (niestabilność),
- ograniczony ruch wyprostu oraz zgięcia,
- zmiana obrysu stawu kolanowego,
- przyjmowanie wymuszonej pozycji stawu w lekkim zgięciu.
Leczenie łąkotek
Łąkotka może się samoistnie wygoić. Zależy to od miejsca, w którym została uszkodzona. Uszkodzenie łąkotki z jej zewnętrznej strefy ma szansę na samoistne wygojenie, ponieważ jest dobrze ukrwione. Niestety, większość uszkodzeń łąkotek dotyka jej wewnętrznej, gorzej ukrwionej części, która nie ma zdolności do samoistnej naprawy.
Uszkodzenie łąkotki jest diagnozowane poprzez odpowiednie badanie fizykalne oraz opis mechanizmu urazu. W przypadku wątpliwości można wykonać badanie USG lub rezonansu magnetycznego. Ostatecznym potwierdzeniem jest artroskopia kolana. Po rozpoznaniu uszkodzenia łąkotki należy podjąć decyzję, czy wymaga ona leczenia zachowawczego czy operacyjnego. Pewne typy uszkodzeń są stabilne i nie wymagają żadnego leczenia, ponieważ wygoją się same. Leczenie uszkodzonej łąkotki (leczenie zachowawcze) obejmuje: fizjoterapię, farmakoterapię, oraz odciążenie chorego stawu
Operacyjne leczenie uszkodzone łąkotki
W leczeniu operacyjnym łąkotki stosowana jest artroskopia stawu kolanowego. Podczas artroskopii oceniamy wielkość oraz miejsce uszkodzenia. Priorytetem jest zachowanie maksymalnie dużej części łąkotki. Obecnie wykonuje się artroskopowo
- usunięcie uszkodzonego fragmentu łąkotki, który wystaje poza jej obrys, a pozostałą część przycina się i wygładza. Unika się usuwania połączenia łąkotki z torebką stawową, co ma związek z przenoszeniem obciążeń,
- naprawę łąkotki poprzez szycie uszkodzonego fragmentu i zawiązanie szwów na torebce stawowej. Można również uszkodzone fragmenty zespolić przy pomocy kotwiczek biowchłanialnych, zszywek lub staplerów, które mocowane są na torebce stawowej,
- przeszczep łąkotki – w celu zastąpienia brakującej łąkotki, używa się do tego: macierzy kolagenowych, przeszczepów ścięgien i polimerów syntetycznych. Najlepiej brakującą łakotkę zastępuje łąkotka pobrana od ludzkiego dawcy, dlatego wymaga to znalezienia odpowiedniej łąkotki w banku tkanek. Głównym wskazaniem do przeszczepu jest utrata łąkotki przy zachowaniu zdrowej powierzchni chrzęstnej. Zaleca się, aby przeszczep wykonać jak najszybciej po uszkodzeniu, by nie dopuścić do rozwoju zmian zwyrodnieniowych.
Zabieg polega na wprowadzeniu do stawu kamery i narzędzi chirurgicznych z niewielkich ran skórnych o długości ok 0.5 cm każda. Najczęściej wykonuje się dwa do trzech dostępów do stawu. W trakcie artroskopii staw wypełniany jest sterylnym płynem pod zwiększonym ciśnieniem. Przebieg zabiegu obserwujemy na monitorze, lekarz operujący może na bieżąco tłumaczyć pacjentowi etapy operacji.
Po operacji łąkotek zaleca się podjęcie natychmiastowej rehabilitacji. Na początku stosuje się jedynie ćwiczenia izometryczne i w tzw. zamkniętym łańcuchu kinematycznym oraz zabiegi fizykalne w celu zmniejszenia obrzęku pooperacyjnego. Warto wykonać badanie USG w celu skontrolowania gojenia się naprawionej łąkotki. Oddalenie w czasie zabiegu operacyjnego może spowodować większe uszkodzenia łąkotek, zwłaszcza kiedy towarzyszą temu uszkodzenia więzadeł i wynikająca z tego niestabilność. W takiej sytuacji „używanie” niestabilnego kolana może prowadzić do dalszych uszkodzeń łąkotek oraz chrząstki.
Rehabilitacja przy uszkodzonej łąkotce powinna obejmować:
- profilaktykę przeciwobrzękową po zabiegu: odpowiednie ułożenie chorej kończyny, chłodzenie okolicy kolana oraz zastosowanie zastrzyków przeciwzakrzepowych,
- unikanie forsowania i odciążenie chorej kończyny po zabiegu przez co najmniej 2 tygodnie, najlepiej zaopatrzyć się w stabilizator, który ogranicza wykonywanie nagłych ruchów zgięcia i wyprostu stawu, odciąża staw kolanowy i stabilizuje rzepkę,
- fizykoterapię – ważne są zabiegi działające przeciwbólowo oraz regeneracyjnie. W celu przeciwobrzękowym i zmniejszenia ciepłoty stawu stosuje się krioterapię, czyli leczenie zimnem. Z zabiegów, które regenerują oraz przyspieszają gojenie zaleca się: magnetoterapię, laseroterapię i ultradźwięki. Jeśli konieczne jest wzmocnienie osłabionych mięśni stawu kolanowego, można zastosować elektrostymulację prądami małej częstotliwości,
- kinezyterapię, czyli wykonywanie ćwiczeń leczniczych. Rozpoczynamy od delikatnych ćwiczeń kolana bez obciążania chorego stawu, ćwiczeń w odciążeniu na podwieszkach, izometrycznych, rozciągających oraz pobudzających stymulację nerwowo-mięśniową. Stopniowo wprowadza się ćwiczenia oporowe, aby wzmocnić siłę mięśniową, zwłaszcza mięśnia czworogłowego uda, ćw. poprawiające elastyczność tkanek miękkich oraz stabilizację i propriocepcję, czyli czucie stawu w przestrzeni. Później prowadzimy ćwiczenia całej kończyny dolnej, zwiększające siłę, kontrolujące ruch i pracę, poprawiające dynamikę ruchów najlepiej metodą PNF.
- mobilizację rzepki,
- masaż tkanek miękkich zmniejszający występujące w tych strukturach wzmożone napięcie oraz poprawiający ich ukrwienie i odżywianie,
- kinesiotaping, czyli plastrowanie, polega na oklejeniu stawu kolanowego specjalnymi plastrami, które zaaplikowane w odpowiedni sposób na chory staw kolanowy, zapewnią lepszą stabilizację, usprawnią procesy gojenia oraz zmniejszą ryzyko kontuzji podczas aktywności fizycznej.
Artroskopowa rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego
Do uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego dochodzi najczęściej podczas zajęć sportowych: gry zespołowe, kometka, jazda na nartach. Pierwszym objawem jest silny ból stawu uniemożliwiający kontynuowanie zajęć, często z ograniczeniem ruchu stawu. W stanie przewlekłym dominuje uczucie niestabilności stawu, trudności w chodzeniu po schodach i bieganiu. Operacja trwa około 40 minut. Z reguły pacjent przebywa w szpitalu jeden dzień. Rehabilitacja do uzyskania pełnej sprawności stawu (wysiłek sportowy bez ograniczeń) trwa do 9 miesięcy. Powrót do pracy nie wymagającej długotrwałego chodzeni jest możliwy po 3 tygodniach od operacji, a do pracy wymagającej wielogodzinnego stania po 16 tygodniach.
Zespoły chorobowe – ostre uszkodzenie chrząstki stawu kolanowego
Do uszkodzenia chrząstki stawu kolanowego dochodzi w następstwie urazów zarówno sportowych jak i bezpośrednich uderzeń (kant stołu, krawężnik). Dolegliwości często imitują uszkodzenie łąkotek stawu kolanowego z ograniczeniem ruchomości stawu, silnym bólem wewnątrz stawu, bólem „kłującym” podczas obciążania kończyny. Leczenie operacyjne uzależnione jest od powierzchni uszkodzenia chrząstki. Polega na oczyszczeniu miejsca uszkodzenia i pobudzenia tkanek do regeneracji, przeszczepie chrząstki bądź wypełnienia ubytku substancją regenerującą lub plombą tytanową. Czas operacji uzależniony jest od rozległości ubytku i sposobu jego zaopatrzenia w większości przypadków cały zabieg wykonywany jest artroskopowo i trwa do godziny. Przez 6 tygodni po operacji obowiązuje całkowity zakaz obciążania kończyny z jednocześnie wykonywanymi ćwiczeniami biernymi i wspomaganymi od drugiej doby po operacji.
Zespoły chorobowe- przewlekłe uszkodzenie chrząstki stawu kolanowego
Do uszkodzenia chrząstki stawu kolanowego dochodzi w następstwie rozwijających się zmian zwyrodnieniowych i przeciążeniowych stawu. Charakterystyczną cechą przewlekłego uszkodzenia chrząstki w stawie jest ból pojawiający się po odpoczynku, lub w trakcie utrzymywania stałej pozycji stawu wymagający kilku ruchów stawu lub zmiany strefy obciążanej. Dolegliwości często dodatkowo imitują uszkodzenie łąkotek stawu kolanowego. Leczenie operacyjne uzależnione jest od powierzchni uszkodzenia chrząstki. Polega na oczyszczeniu miejsca uszkodzenia i pobudzeniu tkanek do regeneracji, przeszczepie chrząstki bądź wypełnieniu ubytku substancją regenerującą lub plombą tytanową. Czas operacji uzależniony jest od rozległości ubytku i sposobu jego zaopatrzenia w większości przypadków cały zabieg wykonywany jest artroskopowi i trwa do godziny. Przez 6 tygodni po operacji obowiązuje całkowity zakaz obciążania kończyny z jednocześnie wykonywanymi ćwiczeniami biernymi i wspomaganymi od drugiej doby po operacji.
Artroskopowa rekonstrukcja więzadła krzyżowego tylnego
Do uszkodzenia więzadła krzyżowego dochodzi najczęściej podczas zajęć sportowych: gry zespołowe, kometka, jazda na nartach. Pierwszym objawem jest silny ból stawu uniemożliwiający kontynuowanie zajęć, często z ograniczeniem ruchu stawu. W stanie przewlekłym dominuje uczucie niestabilności stawu, trudności w chodzeniu po schodach i bieganiu. Operacja trwa około godziny. Z reguły pacjent przebywa w szpitalu jeden do 3 dni. Konieczne jest bezwzględne unieruchomienie kończyny w stabilizatorze stawu kolanowego przez 6 tygodni. Rehabilitacja do uzyskania pełnej sprawności stawu (wysiłek sportowy bez ograniczeń) trwa 9 miesięcy. Powrót do pracy nie wymagającej długotrwałego chodzenia jest możliwy po 7 tygodniach a do pracy wymagającej wielogodzinnego stania po 16 tygodniach.
| Centrum Medycyny i Rehabilitacji ARTKINEZIS | |
| ul. Wiejska 19/21 Żyrardów | tel: 46 858 10 90 |
| ul. Kwiatów Polnych 4, Pruszków ( Pęcice) 05-806 | tel. 22 730 13 30 |